Vermits weerstand zich altijd toont als een gedrag, zijn er tal van signalen die dit verraden, voordat iemand expliciet met woorden te kennen geeft dat hij niet akkoord is. Deze signalen worden vooral zichtbaar in intonatie en non-verbaal gedrag, hoe subtiel ook.
Deze signalen zullen zich manifesteren in het onmiddellijke contact en wanneer hiermee niks of onvoldoende gedaan wordt, zullen ze zich op een andere manier tonen na het onmiddellijke contact.
Signalen in het contact:
- klagen: dat hebben we al geprobeerd, dat kan niet lukken, daar hebben we toch geen tijd voor…
- zuchten, puffen en blazen
- met de ogen rollen
- verdrietig reageren
- verbale agressie
- fysieke agressie
- allerlei tegenargumenten op tafel gooien.
- gelatenheid
- ‘ja’ zeggen, ‘neen’ bedoelen
- oogcontact mijden
- dreigen: als… dan…
- moraliseren
- sarcasme: hebben ze weer iets nieuws uitgevonden in de ivoren toren?
- stilte
- …
‘Weerstandssignalen die niet direct opgepakt worden en opgelost, kosten een groep veel energie en bemoeilijken groei. Spanning blijft aanwezig en onderdrukken de levendigheid’ (Prins 2013).
Als je, om eender welke reden, niet gereageerd hebt op de eerste onmiddellijke signalen, loop je veel kans geconfronteerd te worden met:
- allianties die gemaakt worden, lobbyen, anderen trachten mee te krijgen in ‘tegen’
- afspraken niet nakomen, fout doen, saboteren
- escaleren naar een ‘hogere macht’, trachten gelijk te behalen
- Ziekte
- ontslag nemen
- depressie
- staken
- …
Weet dat non-verbale reacties veelvoudig interpreteerbaar zijn. Iemand kan zuchten, maar eigenlijk gewoon praktisch denken ‘hoe ga ik dit er nog bij nemen?’.
Recente reacties