De Coronacrisis luidde een nieuwe manier van samenwerken in. We leerden snel de voordelen van nieuwe mogelijkheden. Waar ‘thuiswerken’ vroeger eerder uitzondering was dan regel, krijgen we hier nu een verschuiving. De mogelijkheden van het digitaal werken werden ontdekt. Waar we vroeger vasthielden aan ‘live vergaderen’ hebben we nu ontdekt dat dit evengoed via Zoom, Skype, Whatsapp, Microsoft Teams, … of nog een ander medium kan gaan.
Er zijn al specifieke ‘collaboration tools’ op de markt die bv. ook de functie hebben dat er kan gestemd worden, dat er anoniem kan gereageerd worden op voorstellen om ervoor te zorgen dat hiërarchische gevoeligheid of vrees voor ‘single out’ niet een invloed heeft op de besluitvorming.
Wat leert ons dit?
Les 1
Was onze beslissing dat een vergadering live zou moeten de juiste? Lang dachten we van wel, nu weten we dat het ook anders kan. Wat zegt dit over onze ‘vooroordelen’ als we beslissen? Hoe voorkomen we dat we bij andere beslissingen ons kader ‘te eng’ maken?
Les 2
We stellen vaak een beslissing uit omdat we denken dat we eerst samen moeten komen voordat we een beslissing kunnen nemen. Als mensen dan ook nog geografisch gescheiden zijn kan het al vlug zijn dat beslissingen zomaar één of twee weken uitgesteld worden. Niet handig als je kort op de bal moet spelen.
Wat als we niet de vorm maar het effect de prioriteit gaan geven?
Stel je gaat als volgt te werk:
Doel: een beslissing wordt binnen 24 uur genomen, onafhankelijk wie zich waar bevindt.
Voorwaarde: iedereen heeft toegang tot een elektronisch communicatiemedium
Uitvoering: we hebben allemaal whatsapp
- Wat is je éérste reactie? (“Dat kan niet want…”)
- Welke voordelen kun je behalen als je dit wél gaat doen? Als je je vooroordeel laat varen?
Recente reacties