Leiderschapsmodellen veranderen in de tijd. Zelf heb ik de laatste 30 jaar kennis gemaakt met:
- Situationeel Leiderschap
- Resultaatgericht Leiderschap
- Coachend Leiderschap
- Transformationeel Leiderschap
- Participatief Leiderschap
- Gedeeld Leiderschap
- Evolutief Leiderschap
- Spiral Dynamics
- Deep Democracy, enz.
Wat duidelijk is, is dat de leiderschapsstijl verbonden is met de context waarin de leider zich bevindt. Leiderschapsstijlen kunnen evolueren met de veranderingen in de economische activiteiten, cultuur en tijdsgeest. Maar ook met de maturiteit van de groep, of de omgeving.
Frederic Laloux (2016 p. 18 – 19) schetst deze evolutie heel mooi. Hij baseert zich daarvoor op de Integrale Theorie van Ken Wilber (2001), een theorie die bewustzijn alomvattend in kaart tracht te brengen. Elke overgang naar een nieuw menselijk bewustzijnsstadium is een kantelpunt. Bij ieder kantelpunt verandert alles: de samenleving, de economie (van verzamelen, naar tuinbouw, landbouw en industrialisatie), de machtsstructuren en de rol van religie. Maar ook organisaties, de plaatsen waar mensen samenwerken, veranderen bij elke overgang. Een nieuw organisatiemodel kreeg vorm omdat mensen anders konden gaan samenwerken. Of anders gezegd: organisaties zijn niets anders dan de uitdrukking van het wereldbeeld van die tijd.
Toch zijn er altijd weer gemeenschappelijke kenmerken van goede leiders. Deze Leiderschap essenties zullen we hier opzoeken.
In deze cursus vertrekken we vanuit 3 leiderschap essenties.
Een leidinggevende:
- Zorgt ervoor dat iedereen weet waar het naar toe gaat en de middelen heeft om dit te realiseren;
- Stuurt op ‘output’, niet op ‘input’;
- Past de gegeven vrijheidsgraad aan aan de situatie en het maturiteitsniveau van zijn medewerkers.
Recente reacties